Sinds 2009 ontvingen wij een ouder echtpaar uit Stolwijk. Zij waren al in de tachtig toen ze voor het eerst kwamen, maar vanaf dat moment bleven ze terugkomen: in totaal wel 42 keer. Hij was aannemer, zij een schippersvrouw, beiden dol op volksmuziek. Met hun trekharmonica en mondharmonica brachten ze altijd gezelligheid mee.
’s Avonds aten ze vaak bij ons mee, zodat ze in het donker niet meer op pad hoefden. Hun twee dochters leerden we ook goed kennen; we belden regelmatig met elkaar over de bezoeken van hun ouders. Langzaam maar zeker werd de band hechter.
Als we op deze gebeurtenissen terugkijken, dan worden we vaak nog emotioneel
Op een gegeven moment vonden we het niet meer veilig dat het echtpaar de trap op moest naar hun kamer. We stelden daarom voor dat ze onze eigen slaapkamer en badkamer op de begane grond zouden gebruiken. Zelf verhuisden wij tijdelijk naar het gastenverblijf. In eerste instantie wilden ze dat niet aannemen, maar eenmaal gewend wilden ze er niet meer weg. Prachtig was dat.
Helaas kwam de tijd dat ze ziek werden. We gingen op ziekenbezoek, en toen de man op sterven lag, vroegen de dochters of we via een videocall afscheid wilden nemen. Voor hun vader waren wij inmiddels als familie. Kort voor zijn overlijden vroeg hij ons of we op zijn begrafenis een memoriam wilden uitspreken over de vele mooie momenten samen in Twente. Dat hebben we uiteraard gedaan en het was een eervolle, emotionele ervaring.
Enkele maanden later ontvingen we een brief: hij wilde zijn auto aan ons nalaten. Een bijzonder gebaar, maar dat wilden we beslist niet. We belden met de dochters en stelden iets anders voor. Hun ouders hadden ons regelmatig verteld dat ze na hun overlijden graag samen verstrooid wilden worden in Oostenrijk, waar hun liefdesverhaal ooit begon. De dochters wisten dat volgens ons niet. Daarom stelden we voor de auto te verkopen en het geld apart te zetten, zodat de dochters later – als ook hun moeder er niet meer zou zijn – samen met hun gezin de as naar Oostenrijk konden brengen.
Als we op deze gebeurtenissen terugkijken, dan worden we vaak nog emotioneel. Dit verhaal zal ons altijd bijblijven en we vinden het een voorrecht dat wij deze unieke mensen hebben ontmoet.
Ingezonden door Ellen en Joop van Erve Naatsboer in Overdinkel
Deel dit artikel:
